Behzat Ç. savcıya kadınlığını hissettiriyor!

Behzat Ç. savcıya kadınlığını hissettiriyor!









Sezonun en etkileyici işlerinden Behzat Ç.'nin 'huysuz,
gizemli, kaba saba başkomiserinin' neyini sevdiğimizi konuşuyoruz
aylardır. Söz dizinin, Behzat'a âşık savcısında. İşin sırrını Savcı
Esra'ya can veren Canan Ergüder'e sorduk.

Tiyatro ve sosyoloji eğitimi aldığı ABD’den
kesin dönüş yaptığından beri üçüncü kez beyazcamda rol kesiyor, Canan
Ergüder. ‘Bıçak Sırtı’ ile ‘Binbir Gece’deki hallerini aratmayan, hatta
çok daha samimi, inandırıcı bir kadın karakterle, ‘Savcı Esra’
kılığında, ‘Behzat Ç.’yi bir sevenin daha da çok sevmesini sağlıyor.
Halihazırda dizinin son derece gerçek ve zekice işlenmiş sahnelerinin
meftunu olanlar, son haftalarda bir de savcı ve Behzat’ın aşkına takılıp
kaldı. Savcının “Olsun, biz de mutsuz olalım” repliğinin ardından gelen
öpüşme sahnesi, dizinin her bir karesini sahiplenen izleyicilerini
mestetti.
‘Behzat Ç.’ vesilesiyle sezonu Ankara’da geçiren Canan Ergüder ile kısa
İstanbul ziyaretlerinden birinde, ‘Bayrak’ adlı oyunun provasından önce
buluştuk. Vesileyle müjdeyi verelim; Krek Tiyatro Topluluğu’nun sıkı
takipçilerinin yakından bildiği ‘Bayrak’, 16 Mayıs itibariyle yeniden
sahnede. Krek’in 15 dakikalık oyunu ‘Bomba’daki garson performansını göz
kırpmadan izlemiş olmaktan sebep, uyarmış olalım: Ergüder’i sahnede
izlemek, kaçırılacak şey değil!

Üç hafta önceki bölümde Behzat’la Savcı Esra’nın arasındaki konuşma
ve öpüşmeleri seyirciyi çok etkiledi. Sahnenin sizdeki etkisi nasıldı?
Türkiye’de öpüşme sahneleri, cinsellik unsuru olan sahneler çok
çocukça reaksiyonlar aldığı için başta panik oldum. Sahneyi izlemiştim
çıkmadan. Ama montajlanmış hali, bambaşka oluyor. Güzel bir sahne
olduğunu biliyoruz, çok kafa yorduk. Bölümün etkili olmasının
sebeplerinden biri, karakterlerin bölümün hikâyesinden etkilenmiş
olmasıydı. Esas partnerim Erdal, başka insanlarla fazla sahnem olmuyor.
Erdal’ın oyunculuğu ortada. Çok güzel paslaşabiliyoruz, arkadaşım.
Birbirimize güveniyoruz, ailesini tanıyorum. O çevremi, sevgilimi
tanıyor. Bir de ekibin ruhu var. Bu ruhu ayakta tutan bir yapım
şirketimiz var. Birleşince acayip bir şey çıkıyor.

Diziyi çok sahiplenen bir kitle var. Seyircilerin tepkileri nasıl geldi size?
Bu tür sahneler “Oo öpüştüler!” diye abartılır ya… Halktan
abartı gelmedi. Videolar yayımlandı, “Bir öpüştü pir öpüştü…” denildi.
Ama seyircilerden bir Allahın kulu öyle bir şey yazmadı. Tepkiler
oyunculuk üzerineydi, bu beni acayip yükseltti.

Behzat kadınlarla ilişkisinde kaba saba, beceriksiz, yine de çok seviyoruz. Savcı nesini seviyor Behzat’ın?
Savcı Esra, kadınlığını hissetmek istiyor. Başladığımız noktada
savcının gidişatı belli değildi. Sonra bazı şeyler seçtim ve kimseye
sormadan yön verdim karakterime. Bir anda sevilen bir karakter oldu
savcı. Bir boşanma geçiriyor ve o noktaya kadar iş anlamında görüyoruz
savcıyı. İdealist, bazı kayıplar yaşamış hayatta. Derinine inilmedi, bir
tek boşandığını gösterdik. Ben şöyle yorumladım; kadınlığını tekrar
hissetmesi. Bence kadınların Behzat Ç.’yi sevmesinin sebeplerinden biri
insanlara kadınlığını hissettiren bir tarzı olması. Sadece seks objesi
olarak bakmıyor, farklı detaylara takılıyor. Evet, kabadayı olabilir,
kullandığı kelimeler istediğimiz gibi olmayabilir ama daha samimiyet
içeren tepkiler verdiği için kadınlar etkileniyor Behzat Ç.’den. Savcı
Esra da etkileniyor.

Dizide çoğu kadının kendi hayatında tahammül edemeyeceği, çok
erkek bir ortam var. Yine de diziyi çok sahiplendi bir sürü kadın...
Erkekler de çok seviyor. Birçok erkek rakı sofrası kurup
izliyor. Bir yandan da bu, yaşadığımız dünya değil mi? Ataerkil bir
toplumdayız. Onun içinde yaşayan bir kadın, Savcı Esra. Erkek-kadın
ayırımı yapmıyor kafasında. Toplumun getirdiği kurallara ikisi de
uymuyor. Ataerkil bir şekilde yaşayan bir adamla öyle yaşamayan bir
kadının birleşmesi, güzel çatışmalı bir ilişki olabiliyor.

Savcı, Behzat’ı şiddet kullanmaması, ‘kitaba uyması’ konusunda uyarıyor sık sık.
Role hazırlanırken Bakırköy Adliyesi’ne gittim. 110 cumhuriyet
savcısı var, bir tanesi kadındı. Sadece bir. Ve bu kadınlara ayrımcılık
yapıldığından falan değil, seçim bu. Hâkimlik ve savcılık kurayla gelen
bir şey, sonradan değişirebiliyorsunuz. Çoğu kadın savcılık çıktığında
hâkimliğe değişiyormuş. Savcılığın çok acayip saatleri var. Aile kurmak
istiyorsan zor olabilir. İşinden gelecek, yemeğini de yapacak, sofrasını
da kuracak, çocuklarını da yatıracak. Gecenin 4’ünde de bir telefon:
“Cinayet oldu, geliyorsun.” Birçok kadın tercih etmiyor. Bir çok bayan
hâkimin eşi, cumhuriyet savıcısı. Tanıştığım cumhuriyet savcısında tam
tersiydi. Eşi hakimdi, bayan cumhuriyet savcısıydı, iki de çocuğu vardı.
Kocası da son derece destek olmuş. Bunların hepsini sorgulamıştım.

Adalet mefhumuyla aranız nasıl?
Çok siyah beyaz düşündüğüm noktalar var. Ama hayatı o kadar
siyah beyaz düşünmemek gerekiyor. Şoka girdim, adalet sistemini
gördüğümde. O kadar çok dosya geliyor ki, savcının görevi savmak. O
dosyayı kapatıp göndermek. Böyle işliyorsa, bazen adalet yerini bulmuyor
gibi görünebilir. İşlediğimiz konular Türkiye’de olan şeyler. Hakkın
yerini bulmasını istiyorsan, Behzat Ç. gibi bir polisle çalışıyorsan,
bazen yerini bulamayacak. Yukarıdan biri bir şey diyor, buradan biri bir
şey diyor, savcı arada kalıyor.

‘Bayrak’ 2009’da size, “Tiyatro yapmak istiyorum” dediğiniz bir
dönemde önerilmiş. Şimdi tekrar sahneye koymak nasıl hissettiriyor?
‘Bayrak’ hiç değişmiyor, çok özel bir oyun. Berkun (Oya) iyi ki
yazmış. Bana Berkun gibi bir dost kazandırdı, ‘Bayrak’. Hayatımdan hiç
çıkarmayı planlamadığım bir insan, muhteşem bir yazar, Türkiye için
inanılmaz bir hazine. “Çabuk okursan, çabuk karar verirsen sevinirim”
demişti. Taksiye bindim, trafik vardı. Okumaya başladım. 45 dakika sonra
Ulus’a vardığımda bitirmiştim. Aradım, “Ben kabul ediyorum, sen beni
kabul ediyor musun?” dedim. Ertesi günü okuma yaptık, “Rol senindir”
dedi. O sırada ‘Binbir Gece’de oynuyordum, çevremdeki bütün oyuncular
tiyatro yapıyordu. Bir değil, iki değil, üç oyun yapan bile vardı. “Ben
niye oyun yapmıyorum!” diye düşündükten iki gün sonra Berkun aradı.

Oyunu biraz anlatır mısıız?
Oyun çok saçma bir iletişimsizlik üzerine kurulu. Üçüncü sayfa
haberi olacak nitelikte. Bir cinayetle ilgili. Şaşırtmalı ve sondan başa
giden bir metin. İletişimsizlik, hayatımızın her anında yaşadığımız bir
şey. Hiçbir şeyden bahsetmeyip, ondan bahsediyor. Seyirci sorunun ne
olduğunu yavaş yavaş anlamaya başlıyor. “Ya, niye bir şey demiyorsunuz
birbirinize!” havası çıkmaya başlıyor. Ama anlıyorsun ki bunu hayatında
her gün uyguluyorsun. Kinayeyle konuşarak, ne demek istediğini tam
söylemeyerek…

İzlemiş olanlar için de farklı bir oyun gibi mi olacak?
Mutlaka, mutlaka, mutlaka daha önce izleyenler de izlemeli. Bir
kere kast değişti, Ali Atay’ın yerine Ozan Çelik oynuyor. İkincisi
camın içinde oynuyoruz. Camın yarattığı dördüncü duvar hissi var.
Tiyatroda felsefik bir düşüncedir, dördüncü duvar. Oynarken bir odada
hissediyorsun. Bu, bir hediye oyuncuya. Seyirci açısından da cam olduğu
için dördüncü duvar, izlememesi gereken bir şeyi izliyormuş hissi var.
Bu sefer oyunun önemli bir kısmı film, projeksiyondan izlenecek.


‘Amerika ile Ankara bazı yönlerden birbirine çok benziyor’

Uzun yıllar ABD’de yaşayıp İstanbul’a gelmiştiniz. Şimdi de bir ayağınız da Ankara’da…
Haftanın iki günü İstanbul’dayım, beş günü Ankara’da. Acayip yorucu.
Kendime ait bir vaktim yok. İstanbul’a geldiğimde vaktimi erkek
arkadaşıma, aileme, kedime ayırabiliyorum, ancak onlara yetiyor.
Arkadaşlarıma vakit ayıramıyorum. Tiyatro provam olduğu için de zor
oluyor. Önemsiz şeyler bir anda çok önemli olmaya başlıyor. Faturalarımı
şuraya tıkayım, bunu böyle yapayım… Büyük bir dağınıklık içerisindeyim.


Ankara’yla nasıl aranız? Daha önce yaşamış mıydınız orada hiç?
Hayır, yaşamamıştım. Ama Ankara’yla hiçbir sorunum yok.
Ankara’da olması gerekiyor bu dizinin, başka yerde Behzat Ç. olmazdı.
Bir kere Emrah Serbes’in kitaplarında Ankara’nın rengi var. Hiçbir zaman
için başka bir şehir olabilirmiş gibi değil. Ankara’daki devletin
varlığı da çok önemli.

Nasıl geçiyor vakit?
Setimiz aile gibi. Sete gittiğimizde sıkıntı pek kalmıyor. Uzun
saatler çalıştık, yorulduk şeklinde sıkıntı olabilir ama herkes, kamera
arkası ve önü çok iyi anlaşıyor. Havalar çok soğuk olduğu için vaktimi
otelde geçiriyordum. Biraz da yalnız kalmak için, yalnız kalmayı seven
bir insanım. Şimdi çıkmaya başlıyoruz. Kale’ye gideceğim…

New York, İstanbul, Ankara arasında kendinize en yakın bulduğunuz şehir hangisi?
Şu çok ilginç, elimde değil, dilim sürçüyor; Ankara’ya
‘Amerika’ diyorum, Amerika’ya ‘Ankara’. Çok benziyorlar. Amerika’nın
kasaba tarafları, büyük yollar, alışveriş merkezleri, şerit şerit
yollar… Trafik sistemi de biraz Amerika’ya benziyor. İnsanları açısından
öyle diyemem ama bende hep Amerika’ya gelmiş hissi uyandırıyor, Ankara.

Radikal / Hayat